"Tes muzeek veu de joenge saut", hoor ik naast me. Ik ben in een cafeetje beland voor een optreden van de covergroep Generation Groove. De muziek mag dan wel "voor de jonge soort" zijn, het publiek is erg divers. Naast me op het bankje enkele mannen en een vrouw die je op dit uur in hun pantoffels achter de televisie verwacht. Vlak voor me enkele pubermeisjes die samen met hun mama hun eerste voorzichtige pasjes in het uitgangsleven zetten. Redelijk wat generatiegenoten die voluit van de leuke set genieten. Het meeste plezier beleef ik aan het observeren van een dame die krampachtig haar handtas met beide handen vastgrijpt. Ze beweegt mee als de muziek wat opzwepender wordt, maar de handtas wordt steeds betrokken bij de dans. Tot Generation Groove "Ik wil je" van De Kreuners inzet. De zangeres, waarvan ik vermoed dat ze nog luiers droeg op het moment dat dit liedje een hit werd, roept op om mee te zingen. De handtas raakt verlost van de ijzeren grip, de handen worden gebruikt om te applaudiseren en er breekt zowaar een glimlach door. Intussen baant de cafébazin zich luidkeels een weg door de deinende mensenmassa. Muzeek veu de jonge saut? Niet uitsluitend.
